welkom bij koptische orthodoxe kerk website

Hier vind je alle boeken, verhalen van martelaren en heiligen, de geschiedenis, Alhan, uitleg en flimpjes van de koptische kerk 

Dit zijn onze martelaren van ons kerk

  Mari Guirguis

Er zijn verschillende versies van de geschiedenis van Mari Guirguis, die door de Kopten aangeroepen wordt als doeltreffend bemiddelaar. Vele verhalen zijn overgeleverd door traditie en worden over het algemeen als geschiedenis aangenomen. Volgens het Koptisch Synexarium, het jaarboek der heiligen van de Koptische Kerk, werd Mari Guirguis geboren in Cappadocia en was hij de zoon van Anastasius en Theopista. Zijn vader, die daar landvoogd was, stierf toen Mari Guirguis twintig jaar oud was. Na de dood van zijn vader ging hij met zijn moeder naar Palestina, het land waar zij geboren was. Daar had zij een aanzienlijk landgoed, dat later aan haar zoon toekwam.

 

George had dienst genomen in het leger, waar hij tot tribuun – kolonel – benoemd was. Ook eiste hij van keizer Diocletianus de rang van zijn vader op. Door zijn moed en handelswijze werd hij al gauw door keizer Diocletianus tot een hogere rang bevorderd. Toen deze keizer de oorlog verklaarde aan het christelijk geloof, legde Mari Guirguis zijn onderscheidingen af, gaf zijn officiersaanstelling en betrekkingen op en beklaagde zich bij de keizer zelf over diens hardheid. Hij was bedroefd over het heidens gedrag van de keizer en de manier waarop hij de christenen vervolgde en besloot zijn leven te geven als één van de soldaten van God. Hij gaf zijn bezittingen aan de armen en ontsloeg zijn bedienden.

Toen Mari Guirguis in Nicomedia overal de keizerlijke bevelschriften tegen hen die het christendom beleden zag hangen, werd hij woedend en verscheurde ze. Er werd opdracht gegeven om hem voor de rechtbank van de keizer te geleiden waar hij openlijk verklaarde dat hij christen was en riep in woede naar de keizer uit: “Wanneer zult u eens ophouden met onschuldige christenen te martelen en hen te dwingen hun geloof te verloochenen! Als u hun geloof niet wilt accepteren, laat ze dan ook niet vervolgen!”

 

Magnentius, één van de hovelingen van de keizer, probeerde hem tot bedaren te brengen maar dat lukte niet. De keizer kwam tussenbeide en herinnerde George aan de gunsten die hij hem verleend had en beloofde hem nog meer als hij Christus zou verwerpen. Mari Guirguis weigerde vol minachting het aanbod van de keizer en werd vervolgens gemarteld, hetgeen hij zonder verzet onderging.

Een tovenaar, Athanasius genaamd, werd gevraagd om George een giftig drankje toe te dienen waarover hij een paar toverformules uitsprak. Mari Guirguis maakte het teken van het Kruis over de beker en dronk het, zonder nadelige gevolgen, leeg. De keizer begreep dat George beschermd werd door het teken van het Kruis en liet de handen van Mari Guirguis op zijn rug vastbinden. Vervolgens kreeg hij weer een giftig drankje voorgehouden. Mari Guirguis vroeg toen aan de keizer: “Van welke kant wilt u dat ik drink? Van daar, of hier, of misschien wel van deze of die kant?” Waarbij hij met zijn hoofd de richting van het Kruis over de beker volgde. George dronk de beker leeg en wederom beschermde het teken van het Kruis hem. Toen hij dit zag aanvaardde de tovenaar het christelijk geloof en werd vervolgens door de keizer ter dood gebracht waarvoor hij de kroon van martelaarschap ontving.

De keizer was verschrikkelijk woedend en gaf opdracht Mari Guirguis te laten verbrijzelen onder zware rollen totdat hij de geest gaf, Hij werd buiten de stad gegooid. Maar Christus bracht hem weer tot leven en George ging terug naar de stad waar meer dan 3.000 mensen hier getuigen van waren en het christelijke geloof aanvaardden. Zij werden allen onthoofd, gewillig de kroon van martelaarschap zoekend.

Nadat Mari Guirguis nog meer wonderen verricht had verergerde Diocletianus de martelingen. Tenslotte bood hij hem zijn dochter aan om mee te trouwen, maar dan moest hij wel eerst wierook voor de afgoden offeren. Mari Guirguis deed net alsof hij dat aanbod accepteerde en werd in het paleis toegelaten. Terwijl hij bad en de psalmen zong hoorde de keizerin hem en zij vroeg naar de betekenis van zijn gebeden. Nadat hij het aan haar had uitgelegd geloofde zij ook in Christus en de keizer liet haar onthoofden.

Uiteindelijk werd ook Mari Guirguis onthoofd en verkreeg hij de kroon van martelaarschap. In het Koptisch Synexarium staat 307 na Christus als het jaar van zijn martelaarschap.

Alhoewel geen geboren Egyptenaar, is Mari Guirguis één van de meest geliefde en aangesproken heiligen van de Koptisch Orthodoxe Kerk. Zijn gedenkdag is 23 Baramoudah (1 mei). Er zijn in heel Egypte ontelbare kerken aan hem gewijd. Buiten dat is er bijna geen kerk in het land dat niet één of twee ikonen van deze grote martelaar bezit. Op de gedenkdag van zijn martelaarschap en tijdens vele andere data, trekken vieringen en mullids (religieuze feesten) vele duizenden pelgrims en patiënten van heinde en verre aan. Onder de meest beroemde kerken zijn de twee te Mit Damsis, ten noorden van Mit Ghamr in de Delta waar jaarlijks van 22 tot 28 augustus vieringen gehouden worden.

Moge de gebeden van deze grote heilige met ons zijn. Amen.

 

Sint Demiana

Hoe velen onder ons staan op en vertellen andere mensen dat we in Jezus Messias geloven? Hoe velen onder ons geloven oprecht dat onze religie zo’n compleet deel uitmaakt van wat wij zijn dat het de moeite waard is om dat vreugdevol te verkondigen aan hen die ons ondervragen? Eén van Jezus volgelingen zijn is niet gemakkelijk omdat Jezus eens zei: “Maar wacht u voor de mensen; want zij zullen u overleveren aan de gerechtshoven… gij zult ook geleid worden voor stadhouders en koningen om Mijnentwil, tot een getuigenis voor hen en voor de volken… maakt u dan niet bezorgd, hoe of wat gij spreken moet…. want het zal u in die ure gegeven worden…. En gij zult allen gehaat worden om mijns naams wil. Maar wie volhardt tot het einde, zal behouden worden.” (Matt 10:16 enz)

 

Tegen het einde van de derde eeuw, leefde een christen man, Marcos genaamd. Hij was de heerser over de Borolos en Zahfaran districten in Egypte. Marcos had één dochter; Demiana. Haar schoonheid en goede karakter waren alom bekend. Haar vader hield ziels veel van haar en deed zijn best om haar als een rechtschapen christen op te voeden.

Demiana hield ervan te bidden en las de heilige boeken in de afzondering van haar kamer. Zij moest vaak huilen terwijl zij bad, omdat zij de liefde van haar Verlosser de Messias haar hartje voelde vullen.

Toen Demiana oud genoeg was, wilde haar vader dat zij trouwde met één van zijn edele vrienden, maar Demiana weigerde dat. Zij zei dat zij zichzelf opofferde als bruid van de Messias en dat zij besloten had gedurende haar leven ongetrouwd te blijven, zodat zij de Heer Jezus Messias kon dienen. Demiana vroeg haar vader toen een huis voor haar te bouwen aan de rand van de stad, zodat zij daar, met haar vriendinnen als non kon leven, weg van de stad en zijn verleidingen.

Wetende hoe diep haar verlangen was naar een rechtschapen leven, gaf haar vader met tegenzin toe en liet een paleis voor haar bouwen. Demiana veranderde het paleis in een klooster en leefde er met veertig vriendinnen. Zij waren allen ongetrouwd en de hand van de Heer was met hen en gaf hen kracht en troost.

Toentertijd begon keizer Diocletianus met de martelingen van christenen die weigerden zijn afgoden – Apollos en Artemis – te aanbidden. Toen Marcos uitgenodigd werd om voor de standbeelden te knielen en wierook te offeren, weigerde hij dat. Maar Diocletianus kon hem overhalen door hem te beloven een hogere rang in het Romeinse Rijk te geven.

Toen Demiana hoorde dat haar vader voor de beelden geknield had verliet zij haar paleis en ging onmiddellijk naar hem toe. Zij zei tegen hem; “Hoe kunt u uw Verlosser, die zijn bloed voor uw redding vergoten heeft, verloochenen en knielen voor stenen beelden waarin het kwaad huist? Wat u gedaan heeft, vader, is laf en schandelijk.” Toen Marcos zijn dochters’ woorden hoorde kwam hij weer tot zichzelf en zei: “Ach wee, hoe heb ik in die duivelse val kunnen trappen en die beelden aanbidden?”

Hij stond onmiddellijk op en ging naar Diocletianus. Tegenover iedereen sloeg hij een kruis en riep met luide stem: “Laat iedereen weten dat ik de God van hemel en aarde aanbid, mijn enige God en Heer Jezus Messias.” Diocletianus was verstoord en deed zijn best om de gedachten van Marcos te veranderen, maar deze keer was de Heilige Geest in zijn hart, en hij getuigde dapper dat hij liever stierf dan zijn Verlosser te verloochenen. Diocletianus werd woedend en gaf zijn soldaten opdracht hem te doden.

Toen de keizer vernam dat de dochter van Marcos de gedachten van haar vader veranderd had, gaf hij één van zijn commandanten opdracht om met honderd soldaten het paleis aan te vallen. “Maar probeer haar eerst te overtuigen onze goden te aanbidden” zei Diocletianus. “Maar, als zij weigert, bedreig haar, martel haar en dood haar zodat zij een voorbeeld zal zijn voor de andere christenen.”

Toen Demiana de soldaten aan zag komen bad zij tot God om hun geloof te sterken tot aan de dood. Toen zei ze tegen haar vriendinnen, “Als jullie bereid zijn te sterven in naam van Jezus, kan je blijven, maar als je de martelingen van de soldaten niet aankan doe je er beter aan nu gelijk te vluchten.” De veertig maagden antwoordden dat zij het eeuwige leven niet wilden mislopen voor een paar momenten in deze kwade wereld.

Toen de commandant de boodschap van Diocletianus overbracht aan Demiana, antwoordde zij: “Hoe kan ik mijn Heer en God Jezus Messias verlaten en buigen voor blinde, stomme dove beelden! Jij en je keizer zouden zich moeten schamen voor deze schandelijke daden en ik zeg u, zelfs als u mij dood, mijn geloof niet zal wankelen.”

De commandant was in verlegenheid gebracht en hij gaf de soldaten opdracht om Demiana te martelen op verschillende wrede manieren. Toen zij de verschrikkelijke pijn door haar lichaam voelde draaide zij haar gezicht naar de hemel en bad: “Mijn Heer Jezus, de Zoon van de Allerhoogste, die gekruisigd werd ten einde mij te redden, geef mij de kracht deze pijn te doorstaan.” De veertig maagden moesten het aanschouwen en huilden, maar Demiana zei tegen hen, “Huil niet, mijn zusters, onze Heer Jezus Messias werd gemarteld en vermoord omdat Hij van ons hield, ondanks dat Hij geen enkele zonde begaan had. Daarom verwelkom ik de dood in Zijn naam, vooral omdat ik zeker ben van de hemelse glorie die mij wacht!”

Nadat de soldaten er genoeg van hadden om Demiana te martelen gooiden zij haar half dode lichaam in de gevangenis. Maar Aartsengel Michael verscheen aan haar, beroerde haar met zijn hemelse vleugels en genas haar wonden. De volgende dag dacht de commandant dat ze gestorven zou zijn, maar toen zij in perfecte gezondheid voor hem stond was hij verbaasd. Sommige mensen die zagen wat er gebeurd was riepen uit: “Wij zijn christenen. Wij geloven in de God van Demiana. Wij hebben geen andere God dan Jezus Messias.” De commandant was nog meer in verlegenheid gebracht en doodde hen allemaal.

De martelingen van Demiana duurden nog dagen in veel wredere mate, maar steeds weer verscheen Aartsengel Michael en genas haar.

Op de laatste dag voor haar martelaarschap verscheen onze Heer Jezus Zelf aan haar en vertelde haar, “Houdt moed, verkozene. Ik heb voor jou de kroon van jouw huwelijk in de hemel voorbereid. Jouw naam zal eeuwig herinnert blijven omdat het de oorzaak van vele wonderen zal zijn, en op deze plek zal een grote kerk gebouwd worden om jouw gezegende naam te eren.”

Uiteindelijk gaf de commandant opdracht om Demiana te onthoofden met een zwaard en met haar de veertig maagden. Het totale aantal mensen dat met Demiana gemarteld werden was ongeveer vierhonderd.

Een paar jaar later, toen Koning Constantijn – de eerste christelijke koning – aan de macht kwam, zond hij zijn moeder Koningin Helena naar het paleis van Demiana. Helena begroef alle lichamen die zij vond met grote eer. Zij legde Demiana’s lichaam op een bed gemaakt van ivoor en bekleedde het met zijde en linnen. Op dezelfde plaats bouwde zij een kerk.

Sint Demiana heeft ook een groot klooster in Belkas en vele kerken in Egypte dragen haar naam.

Moge de gebeden en de zegeningen van deze grote martelares, Sint Demiana met ons zijn. Amen.